تداوم سنت‌های پزشکی غربی، جراحی معاصر را به پیشینیان حرفه‌ای خود پیوند می‌دهد
نمایش ابزارهای جراحی از دوران باستان
پیدایش:
فوران کوه وزوویوس در سال 79 میلادی، شهرهای رومی پمپئی و هرکولانیوم را زیر پای خاکستر و سنگ پا مدفون کرد. قرن ها بعد، اشیایی که در زیر مواد آتشفشانی قرار داشتند، به خوبی حفظ شدند. در میان آثار به دست آمده، ابزار جراحی از مکان‌های متعددی بود که معروف‌ترین آنها خانه جراح پمپئی است که به دلیل ماهیت اقلامی که در آنجا به دست آمده، به این نام خوانده می‌شود. پس از خدمت در ایتالیا در طول جنگ جهانی دوم. این مجموعه یکی از بهترین نمونه های بازمانده از ابزارهایی است که در قرن اول پس از میلاد در اختیار یک جراح قرار داشت. از آنجایی که از زمان بقراط (قرن پنجم قبل از میلاد) و جالینوس (قرن دوم پس از میلاد) نوآوری نسبتا کمی در جراحی و ابزارهای جراحی وجود داشت ، این مجموعه نمونه ای از عمل جراحی برای نزدیک به یک هزاره است و عمل پزشکی در روم باستان را روشن می کند . در واقع، تکنولوژی برخی از ابزارها، مانند اسپکولوم واژن، تا قرن بیستم تغییر قابل توجهی نداشت.
تداوم سنت‌های پزشکی غربی، جراحی معاصر را به پیشینیان حرفه‌ای خود پیوند می‌دهد. برای درک روش جراحی امروزه، بررسی این ریشه های تاریخی مفید است. نگاهی به آرشیوهایی که ابزارهای جراحی تاریخی را در خود جای داده و نگهداری می‌کنند، هم تداوم و هم تفاوت‌ها را نشان می‌دهد. عکس تکامل ابزارهای جراحی، تاریخچه جراحی را به روش های ملموس بیان می کند.
جراحی همیشه با ابزارهای خود ارتباط تنگاتنگی داشته است. از سوزن مربعی آهنی که سلسوس جراح رومی برای درمان آب مروارید توصیه می کند تا اسکالپل های لیزری کنترل از راه دور که امروزه استفاده می شود، ابزارها هم در خدمت جراح هستند و هم بر نحوه انجام پروسه ها تأثیر می گذارند. نوآوری های جراحی نه تنها در نتیجه افزایش دانش یا تخصص فنی، بلکه به دلایل کاربردی تر نیز به وجود آمده اند. جراحان ابزار خود را در تلاش برای گرفتن، دستکاری یا برش موثرتر اصلاح کردند. نیاز مکرر به حمل ابزار در میدان نبرد محدودیت هایی را در اندازه، وزن و دوام تحمیل کرد که منجر به تغییراتی در کیت ابزار جراح شد. برای مثال، جراح زمان جنگ، ابزارهایی را انتخاب می‌کرد که به طور طبیعی آسیب‌های روحی را برطرف می‌کردند و ابزارهای همه کاره را بر ابزارهای تخصصی ترجیح می‌داد.
ابزار نشان داده شده در زیر مربوط به جراحی از اواخر رنسانس تا قرن بیستم است. مجموعه ای از سه سرنگ و چهار کیت جراحی را نشان می دهد که حتی با تغییر طراحی و بسته بندی، جراحان برای انجام کارهای خود به بسیاری از ابزارهای مشابه متکی بودند. پزشکان خواستار ابزار دقیق و خوش ساخت بودند، تقاضایی که در کیفیت و دوام این نمونه ها منعکس می شود. این ابزار همچنین تفاوت‌های بین سنت‌های مختلف جراحی ملی و روش‌های حرفه‌ای رنسانس، مدرن اولیه و مدرن را نشان می‌دهد. اما مهمتر از همه، آنها ناظران قرن 21 را دعوت می کنند تا جراحی را در گذشته، هم از منظر جراح و هم از دید بیمار تصور کنند.
سازهای انتخاب شده برای این قطعه همگی بخشی از مجموعه های کتابخانه تاریخی پزشکی کوشینگ ویتنی در دانشگاه ییل هستند. نظرات نویسندگان پزشکی از دوران باستان - از جمله اوریباسیوس، جالینوس، سورانوس، آتیوس، و مجموعه بقراط - سرنخ هایی را در مورد استفاده از برخی ابزارها به محققان ارائه کرده است. برخی از آلات، مانند آلات اختلاط و موچین، احتمالاً مصارف خانگی دیگری مانند استفاده از لوازم آرایشی و رنگ آمیزی داشته اند.
آشنایی با چند ابزار جراحی
- اسپکولوم مخصوص واژن
- اهرم استخوانی
- لوله برای جلوگیری از انقباض و چسبندگی
- کوتر کاشی
- کاوشگر قابل حمل
- قلاب های زنان و زایمان/قلاب های تیز
- قیچی جراحی
- پروب های اسپاتولا
و امروزه این ابزار ها بصورت کاملا استاندارد با متریال استیل 316 به بازار عرضه شده و شرکت های تجهیزات پزشکی همانند شرکت searchmed توانستن با واردات و یا تولید، این ابزارهای جراحی را به دست مراکز درمانی و بیمارستان ها و پزشکان متخصص برسانند.
